ما این چند وقتی که خدمت برادران دولت هر از گاهی نشستی داریم و بحث اخلاقی‌ای را آماده و تقدیم می‌کنیم، اولین بحثی که تقدیم کردم این بود که دولت کریمه از دیدگاه امام عصر علیه السلام کدام است؟ به دنبال این بودم که یک میزانی بدهم که دولت خود را با آن بسنجد. گاهی دولت ممکن است خود را با دولت گذشته مقایسه کند. حال مگر آن دولت الگوی خوبی بود که خود را با آن مقایسه کنیم، باید خود را با کمال خود بسنجیم.

جالب است که دولت گذشته هم خود را با دولتهای قبل می‌سنجید و حتی برخی خود را با زمان طاغوت مقایسه می‌کنند. آنچه بنده می‌فهمم باید خود را با انسان کامل بسنجیم. همانطور که وقتی می‌میریم هم ما را با انسان کامل می‌سنجند. در روایات هست که میزان اعمال امام علی (ع) است. مرا با او می‌سنجند نه با بوش و صهیونیستها. من دوست داشتم دولت خود را بتواند خوب بسنجد. برای همین، نشستم بحث دولت کریمه را مطرح کردم. مجلس هم همین را می‌خواهد. که بدانیم مجلس ایده‌آل، نمره صد ما این است.

تا به حال چقدر این کار را کرده‌اند که وقتی مجلس تمام شد خودشان بیایند بگویند ایده‌آل، این بوده و آنچه باید می‌شدیم این بوده و الان نمره ما این است. به نظرم آنچه برای آینده لازم این است که مجلس ما نقطه اوج خود را بداند و بتواند خود را بسنجد. در کل جامعه همه همینطور است. برای همین مقام معظم رهبری تا این حد اصرار می‌کنند که چشم انداز داده شود، برنامه داده شود و...

نکته خیلی مهمی را اشاره فرمودید ولی سؤال بنده مغفول ماند.

به گفتن و شخصیتها نیست. باید ببینیم چه گفته‌اند و چه بوده است.

حرف ما همین است. اگر ما توانستیم این سنگ محک را تبیین کنیم که مجلس ایده‌آل چیست، می‌توانیم با آن صحت ادعای افراد را نیز بسنجیم. دولت کریمه اصطلاح آشنای به ذهنی است اما درباره مجلس تا به حال ما چنین موضوعی نداشته‌ایم، این وظیفه کیست؟

وظیفه خود مجلسی‌ها است.

وظیفه مجلس است یا نهادهایی که باید این را تبیین کنند مثل حوزه؟

اگر خودشان مخالف اخلاق باشند که حوزه را راه نمی‌دهند به این امور فکر می‌کنیم یکی از چیزهایی است که مجلس باید خود را داشته باشد.

اگر واقعاً دولت درس اخلاق نمی‌گذاشت، من چگونه باید حرفم را می‌زدم؟ ولی زمانی که می‌آیم می‌بینم موضوع مطرح می‌شود، به دنبال آن میروم که بررسی کنم و آن را کاربردی کنم. ما یک اصلی داریم که مورد قبول همه است و آن هم امام عصر (عج)، وحی و قرآن است.

درباره مجلس چگونه است؟

آیا مجلس ما خلاف اسلام است؟ اگر خلاف اسلام است که باید خرابش کرد، جمهوری اسلامی شعار مردم و نظام است. پس آنجا باید اسلامی باشد. ما اصولش را داریم، امام صادق (ع) می فرمایند که ما اصول را گفته‌ایم، صید و گرفتن جزئیات آن با شماست. باید آن را بدست آورد.

اسلام مثل یک معدن است که استخراج و اکتشاف می‌خواهد. یک زمانی در مجلس روحانیت را راه نمی‌دادند و حوزه‌ها هیچ راهی نداشتند. در این نظام که می‌توانند راه داشته باشند، مجلس باید یکی از برنامه‌هایش همین باشد.

حال اگر ملاک را شناختیم چگونه باید قضاوت کرد که چه کسی بد اخلاقی می‌کند؟ مثلاً این روزها بحثهایی مطرح می‌شود که یک روزنامه عده‌ای متهم می‌کند که شما نامشروعید، آنها هم نامه‌ای به رهبری نوشتند و در روزنامه‌هایشان هم چاپ کردند که گلایه نموده بودند که اینها بد اخلاقی انتخاباتی می‌کنند. در این نزاعها چگونه باید به نتیجه رسید؟

شمر هم می‌گوید من بهترین آدم هستم، وقتی یک ملاک و معیاری بود می‌توان آن را سنجید. به شخصیت‌ها که نمی‌شود شناخت. اگر این طرف حبیب بن مظاهر فرمانده است آن طرف هم شمر فرمانده است. اگر به خویشاوندی با پیامبر باشد، مثلاً در جنگ جمل، امیرالمومنین علیه‌السلام داماد پیامبر است و کسی که در مقابل او به جنگ برخاست نیز همسر پیامبر است. در لشکر او طلحه است بهترین شمشیر زن پیامبر، زبیر است بهترین تیرانداز پیامبر. ولی این طرف هم عمار یاسر است و محمد بن ابی بکر و مالک اشتر.

در همین جنگ یکی آمد خدمت امیرالمومنین و همین سوال شما را مطرح کرد، گفت آقا من نمی‌فهمم، می‌گوید «انا رجل ملبوس» اگر خویش و قومی پیامبر مهم است که او هم هست اگر صحابه پیامبر مهم است که آن طرف هم هست. چه باید کرد؟ اگر به عبادت است نیز در هر دو سو داریم. حضرت فرمود: «لایعرف الحق بالرجال، اعرف الحق تعرف اهله». حق با اشخاص شناخته نمی‌شود، حق را بشناسی اهلش را خواهی شناخت.

اگر اول حق را شناختیم می‌توانیم بگوییم که دولت آقای احمد نژاد چقدر نزدیک یا دور است به حق، دولت آقای خاتمی چطور. دیگر سید بودن و روحانی بودن ملاک نمی‌شود. جنجال‌های سیاسی هم ملاک نمی‌شود، می‌گویند تورم شده است 18 درصد، خوب زمانی 50 درصد شد. اینها که معیار نیست. اگر به یک همچین جایی برسد که مجلس پویا شود و محل هواهای نفسانی نیز نباشد، خیلی فرق دارد.